Miało być cukierkowo

Wymyśliłam sobie bardzo słodką sukieneczkę do kącika Pszczółki M.
Taka mini Marlin Monroe z kokardą na pupie i mini ogonkiem.
Kolorowa kwiecista bawełna i obowiązkowo różowy tiul do tego.
Będę szczera.
Zupełnie mi nie wyszła. Przynajmniej nie tak jak ją sobie wyobrażałam w głowie.
Mimo wszystko ją tu zaprezentuję,  ale nie jestem z niej dumna. W ogóle.

Tradycyjnie, jak to w kąciku Pszczółki bywa, do uszycia sukienki potrzebowałam:
prostokąta bawełnianego materiału na bazę sukienki
długiego i wąskiego paska tiulu (ozdoba przy biuście)
cztery trójkąty wycięte z tiulu (ogonek) zamienione na trójkąty z szyfonu
kawałek wstążki (kokarda)
kawałeczek wąskiej gumki (do lepszego umocowania sukienki na biuście)

I tym razem nie mam zdjęć z kolejnych etapów szycia bo jest on identyczny jak w sukienkach poprzednich.

1. Wąski kawałek tiuli zmarszczyłam ręcznie i doszyłam do podłożonej góry sukienki
2. W wąziutki tunelik jaki powstał przy doszyciu tiulu do materiału (pomiędzy krawędzią sukienki a szwem) wprowadziłam wąską gumeczkę.
3. Podłożyłam dół sukienki.
4. Zszyłam sukienkę, ale nie w całości tylko od pleców do wysokości pupy, zostawiając miejsce na doszycie ogona.
No i tu zaczęły się schody.
Tiul nie sprawdził się na ogonie. Materiał jest zbyt sztywny na taką małą wstawkę.
Tym razem nie wpadłam w panikę, pamiętałam że w podobnym kolorze mam jeszcze resztki szyfonu.
Wycięłam nowe cztery elementy każdy odrobinkę większy od poprzedniego i opaliłam każdy z nich nad świeczką.

5. Do pozostałych (niezszytych boków materiału) doszyłam szyfonowe wstawki
6. Na koniec dodałam kokardę i ....

Marylin Monroe to tu darmo szukać. Chociażby w wersji mini.
Dla mnie sukieneczka nie ma nic w sobie.
Nawet tego cukru w cukrze brak.
Kiepścizna.