Niecierpliwość nie popłaca

Dziś smutne zakończenie historii Elsy okraszone dość drastycznymi zdjęciami, dlatego czytelnicy o słabych nerwach czy delikatnych współczujących serduszkach powinny zakończyć czytanie tego wpisu na dokładnie tym zdaniu.

Do satysfakcjonującego mnie finału z Elsą brakowało niewiele. Dosłownie milimetry niezmytego makijażu.
Ale były to jak dotąd najdłuższe milimetry mojego życia a dla lalki najtragiczniejsze.

Pisałam Wam ostatnio że zrobiłam prawie wszystko by ratować elsową twarzyczkę.
Były dziesiątki zmarnowanych wacików, zużytkowałam 1/3 butli ze zmywaczem do paznokci, "nakręciłam" kilkadziesiąt szpilkowych patyczków do zmywania i chyba dosłownie tona użytej cierpliwości.
Zabrakło tylko jednej malutkiej, malusieńkiej butelki z innym zmywaczem.
Zaskoczenie co?
No właśnie......
Ale nie uprzedzając faktów.
Ostatnia bardzo szybka i spontaniczna sesja Elsy moim zdanie okazała się na tyle satysfakcjonująca że postanowiłam nie tylko ją oszczędzić, ale nawet wysadzić z ławki zagrożonych. Musiałam tylko domyć te pomazane nadpowieki.
Łatwo mówić, gorzej zrobić.
Na filmikach z YouTube wszystko wyglądało tak pięknie. Mach i pół oka zmazane, mach i drugiego pół brak, drobne przejechanie wacikiem po zagłębieniach i lala czyściutka jakby prosto z odlewni twarzy, a u mnie?
Syzyfowa praca.
I paznokciem i główką igły i ostrą szpileczką, nawet nożyk był w użyciu. A plama jak była tak jest. Jedynie czasem przesuwała się w bok o pół milimetra.
Robiłam pauzy, robiłam przerwy, nawet dałam sobie dzień na nabranie dystansu i powrót do pracy ze świeżym umysłem i pełnią nadziei.
Taaaa....

Powrót okazał się katastrofalny w skutkach.
Wróciłam, zmywałam, przecierałam, skrobałam, nawet próbowałam w akcie desperacji zmyć to mydłem, gówno ani drgnęło.
Doprowadzona do granic wytrzymałości chlusnęłam zmywaczem na oko i co???
I nic. Oko pływa w zmywaczu a plamka nadal na powiece. Nie pomaga szpilka, nie pomaga patyczek do ucha, nie pomaga wacik z paznokciem.
No to się zagotowałam, i poszłam na całość.
Albo ten ohydny make-up, albo ja i moje zdrowie psychiczne.
Przejechałam wacikiem po całym oku.
Czarna kreska się zmyła, część źrenicy zniknęło, ale plama pod brwią jak była tak jest.
Sprawy jednak poszły za daleko i już teraz musiałam usuwać całe oko.
Przyznam że wcale nie było łatwiej. Malunek schodził warstwami, te warstwy się ciągnęły, nie schodziły, zupełne przeciwieństwo youtubowych filmików.
I pomimo moich najszczerszych chęci i dużego wysiłku i tak nie udało się zmyć wszystkiego.

 

A że lubię konsekwencję i dodatkowo byłam świeżo pod wpływem internetowych instruktarzy przemalowywania lalkowych twarzyczek, postanowiłam kuć żelazo póki gorące.

Obkleiłam lalkowe włosy folią spożywczą, zdecydowałam się na turkusowo-szmaragdowe tęczówki mocną czarną kreskę jako podstawę makijażu i w zasadzie mogłam malować.

Dla dodania sobie odwagi postanowiłam zacząć od przemalowania ust na coś jaśniejszego i dyskretniejszego, tak dla zrównoważenia mocnych kresek.

Malowanie oczu zaczęłam oczywiście od dupy strony, bo zamiast wypełnić białka a potem swobodnie nanosić szczegóły ja ruszyłam ze źrenicami.

Moje myśli i plany nie wybiegały jeszcze tak daleko, a okrągłe tęczówki wydawały mi się elementem najtrudniejszym.

Choć samych ust nie mogę nazwać cudem natury to ich nieidealny wygląd zrzuciłam na problematyczne zamalowywanie ciemnego kolorem jasnym i pełna przede wszystkim wiary we własne siły kontynuowałam rysowanie oczu.

 

Do tego etapu było znośnie a potem to była równia pochyła ku absolutnej klęsce i klapie.
Nadanie konturów oczom i powiekom już pokazało że będę miała z tym problemy, szczególnie że oczywiście jako dziewicza "malarka" nawet nie pomyślałam żeby wcześniej naszkicować kontury ołówkiem.
Po co, przecież jestem odnoszącą tyko sukcesy "Artystką" a nie raczkującym nowicjuszem.
I na tym etapie postanowiłam kontunować to malowanie, ale już tylko jako eksperyment i nabranie doświadczenia na przyszłość.

Myślę że dalsze słowa są zbędne, zdjęcia będą mówiły same za siebie :)

Koszmarek z największych koszmarów co?? :D

Po pierwsze, mój na oko najwęższy pędzelek jest bardzo szeroki.
PO drugie , najpierw szkic ołówkiem, potem dopiero farbki.
Po trzecie, mniej farbek więcej wody, szczególnie przy cieniach do oka.
Po czwarte, mniej rzęs !!!!!
A po piąte i najważniejsze, moja cała odwaga uleciała  tak daleko że ostatecznie i nieodwołalnie postanowiłam zakupić nową lalę dla głowy. 

Na dodatek okazało się, że nie byłam w stanie zmyć z barbiowej twarzy tych moich wypocin. Zużyłam resztę zmywaczy jakie mi w domu pozostały a farba trzymała się jak po najlepszym utrwalaczu.
Razem z głową musiałam dokupić i zmywacz.
Coprawda paznokci prawie nie maluję, ale zdarzają się wyjątki, a poza tym jest przecież paznokciowa siostra więc butelka w domu być musi.

Tak jak postanowiłam tak zrobiłam. I lalka i zmywacz dotarły do domu przy pierwszych zakupach. I szkoda....
bo okazało się, że nowy nie miał najmniejszych problemów ze zmyciem nie tylko mojej radosnej twórczości ale przede wszystkim bez żadnego problemu pozbył się z twarzy resztek starego make-up'u.
I tak sobie myślę, cholera, że wystarczyło zainwestować 4 zeta w nową butelkę zmywacza do paznokci i mogłam spokojnie zmyć ten ohydny fioletowy cień, oszczędzając 34 złote na zakup nowej lalki/ głowy.

Bo tak wygląda twarzyczka po umyciu nowym nabytkiem :)

I trudno uwierzyć, że taka miła, sympatyczna buzieńka mogła być tak zobrzydzona przez kiepski makijaż.